Article below I wrote one day back in 1998
Wellington เป็นเมืองหลวงของประเทศนิวซีแลนด์ มีสถานที่สำคัญตามประสาเมืองหลวง และที่ขาดไม่ได้ก็คือ traffic jam อย่างไรก็ดีเรายืนยันว่าจะไม่มีที่ไหนในโลกนี้ที่รถติดเท่ากับกรุงเทพของเราชาวสยามอีกแล้ว ก็เป็นเมืองที่สวยนะ แต่ถ้าจะมองในแง่ของศิลปะและโบราณคดีก็คงจะสู้ประเทศแก่ๆ…(หมายถึงเก่าแก่)ไม่ได้ เพราะประเทศเค้ายังเด็กอายุแค่ 100 กว่าปีเอง ตึกรามบ้านช่องที่ว่าเก่า ก็สร้างมาไม่นานเท่าไหร่ แต่ถ้าพูดถึงธรรมชาติกลางเมืองละก็ เยี่ยม! พูดถึงสภาพภูมิประเทศ ถ้าท่านตั้งใจจะไปเที่ยวป่าสวยน้ำใสจริงๆละก็ เราอยากโฆษณาให้ข้ามเฟอร์รี่ไปเกาะใต้ เพราะตลอดเวลาที่เราซื้อหาโปสการ์ดรูปธรรมชาติที่ว่าเริ่ดที่สุด มันก็เป็นแถวๆ เกาะใต้ทั้งนั้นเลย คือเราชอบแบบว่าน้ำสีฟ้าอมเขียว เรียบ ใส ภูเขาสนสูงสง่าเป็นฉากหลัง ดอกไม้หรอมแหรมเป็นฉากหน้าอะไรอย่างนั้น ก็คล้ายๆกับ British columbia ของแคนาดาไง เกาะเหนือก็จะเขาเยอะนะ แต่ภูมิอากาศมันยังไม่ถึงขั้นใกล้คียงขั้วโลกขนาดเกาะใต้ ป่าก็ดูจะเป็นป่าชื้นๆ ไม่ใช่ป่าสน
ถ้าจะพูดถึงนิวซีแลนด์ก็ต้องพูดถึงแกะด้วย เท่าที่เราไปมานะ เค้าก็มีโชว์ตัดขนแกะ มีร้านขายพรมหนังแกะ และอะไรแกะ แกะ ทั้งหลาย ราคาก็จัดว่าแพงนะ แต่ถ้าคิดถึงขนนุ่มม.. ขาวว… อุ่นน… เอาไว้ซุกยามหนาวละก็ไม่เลวเลย เนื้อแกะยังเป็นอาหารสำหรับมื้อเย็นด้วยนะ เค้าก็เอาไปอบ ไปย่าง กินกับมันเผา มีทั้งมันฝรั่ง(potato) และมันเทศ (Kumara)
Teepapa Museum เป็นอภิมหาความภูมิใจของชาวกีวีเค้าเลยเชียว ข้างในก็เป็นพิพิธภัณฑ์นั่นแหละ เราก็ยังเดินไม่ทั่วหรอกนะ ไปถึงแค่ชั้น 4 แล้วสหพันธเพื่อนเค้าเบื่อๆกันก็เลยขึนรถไฟกลับ
รูปนี้เราถ่ายไว้ตอนนั่งรถเที่ยว เราถือเป็นงานประติมากรรมชั้นยอดของคนที่จงใจเอารถไปทิ้งไว้จนมันจมธรณี หรือจะขุดฝังมันลงไปในท่าทางที่เหมาะสมแล้วปล่อยให้หญ้ามันขึ้นอย่างเรียบเนียนปานนั้น
อ่าวหน้าบ้าน ที่ที่เราไปซุกหัวนอนเรียกว่า Titahi Bay เป็นส่วนหนึ่งของเมือง Porirua ก็เป็นทำเลที่เหมาะเจาะ เป็นเมืองเล็ก น่ารัก น่าอยู่ แต่เมืองนี้ลมแรงมากเลยนะ
เช้าวันหนึ่งเราอ่านหนังสือพิมพ์มีข้อความประมาณว่า “บ่ายวานนี้มีชายผู้หนึ่งประสบอุบัติเหตุถูกลมพัดหายไปจากกลางเมืองเวลลิงตัน จากการสืบสวนทราบว่าชายผู้นี้อยู่ระหว่างการเดินทางไปเข้าค่าย และอาจเนื่องจากเขากำลังรื้อของจากกระเป๋าเป้ขณะที่มีลมกรรโชกแรง จึงทำให้ท่ายืนของเขาไม่ stable พอที่จะตั้งมั่นอยู่ได้ จึงถูกลมพัดหายไป เจ้าหน้าที่ได้กระจายกำลังออกค้นหาแล้วพบว่าเขาถูกพัดไปติดอยู่บนต้นไม้บริเวณเขาแห่งหนึ่งซึ่งห่างออกไปไม่มากนัก” ท่านอาจจะอ่านแล้วรู้สึกเฉยๆ แต่เราอ่านแล้วรู้สึกขำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา คือเรารู้นะว่าเมืองเวลลิงตันหนะ เป็นเมืองที่ windy แต่สมองน้อยๆของเราไม่เคยคิดได้เลยว่าถ้าเราเดินไปตามถนนฝ่าลมแรงประมาณนั้น (ที่เราฝ่าอยู่ทุกวัน) โดยไม่ต้องมีพยากรณ์อากาศว่าวันนั้นมี storm แค่ windy แล้วเรายืนด้วยท่ายืนที่ไม่ stable พอ เราจะถูกลมพัดและอาจหายไปได้
New Zealand แดนดินถิ่น Kiwi เขียวขจีด้วยป่าไม้และใบหญ้า ดินแดนแห่งเมฆขาวจรดขอบนภา บนผืนฟ้ากว้างใหญ่สุดสายตา กิ่งไม้ลู่พลิ้วไหวตามแรงลม สายฝนพรมความชุ่มชื่นให้ผืนหญ้า แสงแดดส่องทะเลงามอร่ามตา หมู่วิหคบินไปมาช่างน่าชม เห็นโขดหินเรียงรายตามชายฝั่ง ปะการังใต้น้ำดูงามสม ปลาตัวน้อยว่ายไปมาน่าภิรมย์ หอยตัวกลมเกาะหินเกลี้ยงอย่างเย็นใจ ดวงฤดีได้โบยบินถึงถิ่นนี้ แสนยินดีได้เที่ยวชมเมื่องฟ้าใส วันเวลายาวนานที่ผ่านไป และหนทางยาวไกลที่ผ่านมา ให้อะไรตั้งมากมายกับชีวิต ทั้งความคิด การปรับตัว และภาษา เป็นโมงยามอันมีค่าของเวลา จะตรึงตราประทับจิตนิจนิรันดร์ ได้ไปเห็น Parliament of NZ ประติมากรรมเมารีอันลือลั่น ความยิ่งใหญ่ของสุดยอดพิพิธภัณฑ์ Wellington งามเกินคำบรรยาย ไป Lindale ดูเขาตัดขนแกะ ได้เห็นแพะ โคนม และกระต่าย ทั้งนก เป็ด ไก่ ห่านก็มากมาย มีฝูงแกะมาทายทักน่ารักดี ไป Taupo ดูน้ำตก ภูเขาไฟ บ่อโคลนเดือดคลุ้งด้วยไอหลายหลากสี นั่งเรือ Yatch ไปดูหินชาวเมารี กะลาสีชื่อ Dawson สะกิดใจ ได้ขี่ม้าท่องไปในไพรกว้าง ตลอดทางแสนสวยด้วยมวลไม้ นั่ง Jet Boat ทวนกระแสลำธารไหล แสนสุขใจ ได้พายเรือและตกปลา ที่โรงเรียนได้คบเพื่อนแสนดี แม้ว่าเราจะต่างกันที่ภาษา แต่ความรักสนิทแน่นแนบอุรา ต้องถึงกาลเอ่ยคำลาน่าเสียดาย
Ajarn Wi 